ما چه می خواهیم

ما چه می خواهیم  

. 

این متن را به این دلیل می نویسم که برخی از بازدید کنندگان با انتقادات تندو گاه رفتارهای زننده چنین بیان میدارند که ما  پان  ترکیست یا واگراییم . 

در حالیکه به هیچ وجه چنین نیست و ما جز حقوق ملی خود و دیگر ملل ایرانی اعم از کرد و بلوچ و ترکمن و عرب و فارس و ... در حوزه های مختلف فرهنگ و اقتصاد و سیاست چیز دیگری نمی خواهیم . 

. 

ما خواهان آموزش زبان مادری خود در کلیه سطوح و مقاطع تحصیلی و توسعه و گسترش آن در شان و اندازه ملت خود در کنار یک زبان واسط در سرزمین خود می باشیم و دقیقا همین حق را برای تمام ملل و اقوام ایرانی نیز خواهانیم . 

این سیستم به شکلی کاملا موفق و بدون تنش در هند پیاده شده و این کشور ۱۹ ( نوزده ) زبان رسمی محلی و یک زبان واسط سراسری ( انگلیسی ) دارد و هیچ کدام از ایالتها هم خواهان جدایی نیستند ( مساله کشمیر به این دلیل پیش امد که آنان از ابتدا خواهان پیوستن به پاکستان بودند و هند به خاطر منابع معدنی منطقه به شکلی غیر دموکراتیک آن منطقه در تحت سلطه خود نگه داشت و دقیقا همین منطقه دهها سال است که بزرگترین مشکل امنیتی این کشور شده است .   

. 

دیگر کشورهای دموکراتیک کثیر الملله و چند فرهنگی نیز چنین سیاستی دارند ازجمله کبک کانادا ؛ ایرلند شمالی بریتانیا ؛ والون و فلامان بلژیک و نیز سویس چند زبانه فدراتیو نمونه هایی از این روش می باشند .   

. 

ما خواهان تمرکز زدایی هستیم و ایران را فقط تهران نمی دانیم و باور داریم که همه جای این کشور سرای ماست و آنان که ما و دیگر ملل و اقوام کشور را شهروند درجه دو دانسته و آنان را از حقوق ملی خود محروم میدارند؛ با همین عمل خود ایجاد نفاق و جدایی می کنند و پان فارسیستها تجزیه طلبان اصلی می باشند . 

. 

باورمان بر این است که توسعه دموکراسی و  رعایت حقوق بشر و رفع هر گونه تبعیض نژادی ؛ جنسی ؛ طبقاتی ؛ زبانی ؛ ملی ؛ مذهبی و ... تنها راه نجات کشور است و با گفتن ای ایران  ای ایران این کشور نه به توسعه میرسد نه به آزادی و دموکراسی . 

. 

 کثیر الملله بودن این کشور تا پیش از رژیم پهلوی مورد قبول و اجماع خواص و عوام بود و همگان این کشور را ممالک محروسه ایران نه مملکت پارس میدانستند و  کثیر الملله بودن این کشور امری بدیهی و غیر قابل تغییر و تکذیب است و عدم توجه به آن این کشور را به یوگسلاوی دیگر تبدیل خواهد نمود و برای تروریستها و خشونت طلبان ایجاد فرصت خواهد کرد. 

. 

امروز ما به جای آنکه پیش رویم و در راستای توسعه و بسط عدالت و دموکراسی ؛ دست به تمرکز زدایی زده و با رفع تمام تبعیضات و بی عدالتی های موجود در جامعه چند زبانه و چند فرهنگی کشور؛ در میان آحاد مردم  همدلی ایجاد کنیم ؛ با تبعیت از سیاستهای  تنگ نظرانه برخی روشنفکر نمایان مزدور و  نخبگان فاشیست و نژادپرست  ؛ به یکسان سازی کشور دست زده و باعث تخریب فرهنگ و زبان و تاریخ ملل ایرانی گشته ایم نتیجه سیاستهای سانترالیستی و پان فارسیستی کاشته شدن و رشد بذر کینه و نفاق است .  

قبل از اینکه این درخت شیطانی ما را نابود کند ؛ بیدار شویم و آن را با توسعه عدالت و برابری و رفع تبعیض ریشه کن کنیم.  

. 

قیامهای متعددی که در طول صد سال اخیر در ایران و در مناطق غیر فارسی زبان صورت گرفته و که گاه دست آویزی برای اعمال نامقبول تروریستی و خشونت افراطیون میگردد ؛ گواه ادعای ماست .  

. 

نهایتا به خاطر کثیر الملله بودن این کشور و جهت حل معضلات ناشی از سوء مدیرتهای سابق ؛ چنین به نظر میرسد که فدرالیسم و ایجاد نظام کثرت گرا و توسعه دموکراسی و  توجه به حقوق تمام اقوام و ملل ایرانی تنها راه نجات کشوراز بالکانیزه احتمالی شدن است .  

. 

فردای ما محصول تصمیمات و اقدامات امروز ماست